Bugünleri Dahi Ararsınız (Cem Çağal)

Balıkesir’de düzenlenen U14 Erkekler Türkiye Şampiyonası‘na Yeşimspor‘un antrenörlüğünü yapan, yılların antrenör eğitmeni Cem Çağal’a “Neler gördün?” diye sormuştuk… İşte Cem Çağal’ın gördükleri ve yorumları…

Yegane hedef elit seviyeye nitelikli oyuncular yetiştirmek mi? Yoksa türlü işgüzarlıklarla günü kurtarmaya çalışıp kendimizi aldatmak mı?
Dönem dönem A Takım seviyesinde de antrenörlük yapmama rağmen geçen 43 yılın hiçbir döneminde üretmekten kopmadım. Bilen bilir; çoğunlukla da bu mesaiyi bir çoğundan çok daha zor şartlar içinde verdim.
Benzer şartlara, eşit şanslara sahip olmuş olsak da olmasak da benim gibi yıllardır Altyapıya emek vermiş, vermeye devam eden meslektaşlarımın da bugünün çocuklarının nedenlerini anlatmaya çalışacağım mental yapılarındaki çöküş karşısında çaresizliğini yaşıyor ve görüyorum.
Günün genç antrenörleri, bu çocuklardan önceki kuşakların yapılarını tecrübe edemedikleri için kıyaslama yapmakta güçlük çekebilirler.Ancak gerçek olan şu ki..Bugün “nereden tutsan elinizde kalıyor.”
Geçtiğimiz günlerde U14 Erkekler Türkiye Şampiyonası’nı tamamladık.
Yani “KÜÇÜK”ler kategorisi..
13/14 yaşındaki “basketbolcu adayı” çocukların eğitiminde ağırlıklı yaklaşım, yegane temel, hücum ve savunma becerilerini geliştirecek 1/1 uygulamalardır. Ancak gördüm ki bu yaştaki çocuklarla bile maç kazanma derdine düşerek alan savunmaları yaptırıp onların gelişimlerine engel olmak moda haline gelmiş.
Kimse kusura bakmasın ama bu çocukların bir çoğunda bunca teknik ve mental yetersizlik varken aynı çocukların A Takım setlerini uygulamaya dayatılması da ayrı bir handikap.
Bu yaştaki çocukların iki maç arasındaki saatlere bile dikkat edilmeden 1 hafta boyunca hergün maç yapmasının yaratabileceği risklerin düşünülmediği bir anlayış ne kadar sorumsuzluk gibi görünse de, onlara armağan edilmiş bir bayramı küçücük bir etkinlikle dahi bile olsa anmadan geçmek sorumsuzluğun da ötesindeydi.
Her basketbolcu adayı çocuğun nihai hedefi A Milli Takım da oynamaktır.
Yeteneği, zekası, algılama kapasitesi, mental durumundan tutun antrenöründen,çalışma şartlarına, arkadaş çevresinden, ilgi alanlarına kadar hepsinin durumu farklı.
Şu an baktığınızda kimileri bu hedefe çok yakın, kimilerinin ise daha çok yolu var… Kimileri için umut yok gibi.
Ama emin olun en umutsuzu için bile olsa o hedeflere ulaştırmak için çırpınan tüm dinamikler içinde bu çocuklara en büyük zararı kendi anne babaları veriyor.
Herkes üzerine alınacağı kadar alınsın, ya da isterse umursamasın. Ama maalesef acı gerçek bu.
Bu konuyu dile getirip ciddi tedbirler almak zorundayız. Çünkü emin olun hemen her kulüp ya da antrenör aynı şeylerden muzdarip.
Yaşadığımız, duyduğumuz yüzlerce tuhaf örnek var. Düzenin bu denli yozlaşmasının tabii ki bir çok sebebi mevcut.
Ben Türk Basketbolunun geleceği olacak tüm bu çocukların selameti için tüm anne babaları sağ duyuya ve sınırlarının içinde kalmaya davet ediyorum.
Kıyısından köşesinden basketbola başlamış her çocuk için en iyisi olmayı hayal etmek gayet normaldir.
Bu çocukları o hayallere şiirlerde yazdığı gibi sadece çok çalışarak kavuşturamayız. Onlara bu yoldan alıkoyacak, zarara uğratacak her olumsuz faktörden uzak tutmamız gerekiyor.
Hayaller kuran onbinlerce basketbol sevdalısı çocuk…
Hedef… Birçok yabancı kökenlinin oynadığı A Milli Takım.
Sebep… Liyakatsizliğin, işgüzarlığın, ukalalığın, vurdum duymazlığın, cahil cesaretinin nirvana yaptığı çürümüşlük..
Sonuç… Bu günleri bile ararsınız.