Bir taraf Fenerbahçe; Euroleague şampiyonu…
Ötesi var mı? Yok.
Tarife gerek var mı? Yok.
Kapsamı ve içeriği anlatmaya gerek var mı? Olabilir… Çoktan seçme ile Datome, Nunnaly ve/veya Antic’i ilk 12’nin dışında bırakma lüksünüz var mesela…
Fenerbahçe çok konuşuldu, hak da etti ve piramidin tepesinde. Bugünkü konumuz Beşiktaş…
Kısa kısa geçelim. İstatistiğe boğmadan, rakam vermeden, genel geçer doğrularla usulünce yol alalım.
Bütçe? Makul düzeyde, muhtemelen hedeflenenin çok daha altında.
Kadro? Euroleague aşinalığı olan oyuncu sayısı sınırlı. A Milli Takım tecrübesi olan oyuncusu da öyle.
Yabancı tercihleri? Earl Clark, Kyle Weems, Vladimir Stimac, Michael Thompson, Michael Roll ve D.J. Strawberry… Draft pozisyonları olan ancak NBA tozunu yutmuş sadece Earl Clark’ın olduğu 6 yabancı. Yetenekli ama “aması bol” Earl Clark. Karşıyaka sonrası Olympiacos sezonu üzerine Ufuk Sarıca’ya dönen Strawberry. Kısa ama cabbar Michael Thompson. Telekom için Türkiye’ye gelen ve ülkede yer tutan yaman atıcı Michael Roll. Kısa 4 ya da güçlü kuvvetli 3 numara Kyle Weems. Son olarak da “takımına en yararlı oyuncu” diye bir kategori olsa düşünmeden tek geçeceğim Stimac…
Türk tercihleri? Kaptan Muratcan Güler, Kenan Sipahi, Erkan Veyseloğlu, Sertaç Şanlı, Şafak Edge, Doğan Şenli ve İlkan Karaman.
Sene başında kurulan kadroya sezon içinde hiçbir takviye yapılmamış olması da gözlerden kaçmasın…
Böyle bir kurgu. Kağıt üzerinde, “hah, işte budur” hissini ne kadar yaratır bu kadro? Biraz kıvırayım: Tartışılır…
An itibariyle, yani Haziran ortasında Beşiktaş Sompo Japan’ın düzeyi nedir? Herkes tatiline çıkmış ve hatta neredeyse bitirirken evindeki 2 maçı daha oynamamış ve parmakla gösterilen “Basketbol Süper Lig Finalist”idir…
Göze çarpanlar?
Bizimkilerden başlayalım.
Erkan Veyseloğlu: Küme düşen takımdan gelip, Lig ikincisi Beşiktaş Sompo Japan’da belki de spor yaşamının en büyük sıçramasını 30’lu yaşlarının ortasında yapan ve bence yakında toplanacak Milli Takım’ın ana ekseninde yer alması gereken Erkan Veyseloğlu.
Kenan Sipahi: Yetenekli ve fakat tartışmalı, sezon sonuna doğru iyice yükselişe geçip ilk beşe yerleşen Kenan Sipahi.
Sertaç Şanlı: Yıllardır orta kalibrasyon takımlarda çok da fazla ilerlemeyen, ancak bu sezon açıkçası “pek de beklenmedik” bir sıçrama ve ilerleme gösteren, Stimac ve Erkan Veyseloğlu ile birlikte “en çok gelişim gösteren oyuncu” kategorisinin en önemli adaylarından biri ve yine bence Milli Takım kadrosunda yer alabilecek Sertaç Şanlı.
Kaptan Muratcan Güler: Aldığı süreyi mesele etmeyen, özellikle savunma ihtiyacının depreştiği anlarda hep akla gelen ve takımının en değerli kilometre taşlarından Muratcan Güler.
Sezon sonu itibariyle çok da etkin rol üstlenemeyen Şafak Edge, İlkan Karaman ve Doğan Şenli.
Nedir Beşiktaş Sompo Japan’ın sırrı?
Kesinlikle “gelişemezsek var olamayız” zihniyetinin ürünü. Kesinlikle bir “coach” takımı. Kesinlikle inisiyatifin doğru tanımlandığı ve uygulandığı bir takım. Kesinlikle “bireysel gelişim olmazsa takım ilerlemez” sürecinin ispatı…
Bir düşünün: Sene başında bu oyuncular neredeydi, şimdi nereye geldi? Sıfırdan kurulan bir takım nasıl bu kadar kısa sürede bu denli doğru alışkanlıkları elde etti?
“2 aylık” sözleşme ile sanki biraz da mecburiyetten bünyeye katılan Stimac, nasıl oluyor da sezon MVP adayı olabiliyor? Tüm yabancı oyuncular Ağustos 2016 düzeyinden en az birkaç tık nasıl yükselebiliyor?
Beşiktaş Sompo Japan’ı takdir ediyor ve Ufuk Sarıca’yı can-ı gönülden alkışlıyorum.
Söyleyin, Beşiktaş Sompo Japan daha ne yapsın?
(11-06-2017)