Büyüktuncel: TOFAŞ’tan başka kulüp bana bu kadar süre vermezdi

UCLA ile anlaşan Berke Büyüktuncel, Sports Haber’den Uygar Karaca’ya verdiği röportajda TOFAŞ’a teşekkür ederken kararında paranın rolü olmadığını söyledi.

• TOFAŞ’a teşekkür etmek istiyorum. Beni oynattılar, bana şans verdiler, bana yatırım yaptılar. Takım arkadaşlarım da gelişmeme yardımcı oldular. Benim ben olmamı sağlayan kişiler antrenörler, oyuncular, masörler oldu. Beni ben yapan şey TOFAŞ’la birlikte oldu.
• 3-4 ve 5 pozisyonlarda benim oynama şansım oldu. O yüzden sürem daha fazla arttı. 4 pozisyonunda Manek daha ön plandaydı ama bazen 5 numara oynadım, bazen 3 numara oynadım. O yüzden tüm pozisyonları gördüm ve nasıl savunma yapmam gerektiğini, nasıl hücum yapmam gerektiğini hepsini öğrendim. O konuda şanslıydım çünkü TOFAŞ’ta bunu yapabildim. Farklı bir kulüpte böyle bir şans verileceğini düşünmüyorum. Farklı bir kulüpte 18 yaşında bir gence bu kadar sorumluluk ve süre verebilecek bir kulübün Türkiye’de çok olduğunu düşünmüyorum.
• Benim özelliklerimden biri savunma. Ancak burada benden daha hızlı bir oyuncuyu, daha kuvvetli bir oyuncuyu nasıl savunacağımı görmüş oldum. Savunmam konusunda bana TOFAŞ’ta çok katkı sağladılar. Orhun Ene ve Dimitris Priftis savunmamı geliştirmem için bana yardımcı oldular. Pick and roll savunmaları ve hücumlarında da keza çok katkıları oldu. Hücum konusunda da şutlarda kendimi geliştirme şansım oldu. Şut yüzdemin arttığını gördüm ve özgüvenli oynamaya başladım” sözlerini söyledi.
• 4 numarada oynadığımda sizelı 4 numaralara göre kuvvetsiz kalıyorum ama 3 numarada ise diğer isimlere göre uzun kalıyorum. O yüzden sırtı dönük oynarken ne yapacağımı bazen bilemediğim durumlar oluyor. Tam o sırada karar verdiğimde bir anda ikili savunma olabiliyor. Bazen onları okuma konusunda sıkıntılarım olabiliyor. Onun dışında sırtı dönük oyunlarda 4 numarada oynadığımda pasif kalabiliyorum çünkü benden daha kuvvetli olabiliyorlar. O yüzden yüzü dönük oyunları oynamam lazım ve orada da top hakimiyetimin daha iyi olması gerekiyor.
• Ben geçen sene Ağustos ayında TOFAŞ’a NCAA’e gidebileceğimi söyledim ve onlarla konuştuğumuzda bana takımın kurulduğunu, gitmemin iyi olmayacağını söylediler. Bunun ardından ben inisiyatif aldım ve TOFAŞ’ta kalmayı seçtim, ben de takımın bir parçasıydım ve ne koçu ne oyuncuları ne de TOFAŞ’ı yalnız bırakmak istemedim. Bu sezon bittikten sonra da TOFAŞ’la bu konuyu konuştum. Onlara ‘Geçen sene herhangi bir yere gitmedim ama bu sene NCAA’de oynayacağım’ dedim. Drafta girme konusunda da illa bir sene gibi bir şeyim yok. Ben takımda iyi bir oyuncu olarak yer alırsam zaten draftın olacağını biliyorum. En iyi dönemimde katılırsam benim için daha rahat olur çünkü draft sıralamam da yükselir. Benim NBA’de draftlarda ilk 10’da seçilme isteğim var.
• UCLA’da 6 Avrupalı oyuncu, 1 Nijeryalı oyuncu var yani aslında 7 tane ABD dışı oyuncu var. Avrupa Basketboluyla ABD Basketbolunu birleştirebileceğimiz bir yer oldu. Bu konuda ben dört ayak üstüne düştüğümü düşünüyorum. Benim bildiğim bir basketbol anlayışına gidiyormuşum gibi hissediyorum.
• Benim istediğim şeylerden biri de hem üniversite okumak hem de basketbol oynayabilmekti. Bu konuda zaten büyük bir fırsat çıktı ve ben bunu kabul etmek istedim. Bir yerden sonra basketbolu bıraktığımda bir B planımın olmasını isteyen biriyim. O yüzden geleceğimi de düşünmek zorundayım.
• Paradan dolayı oraya gitme durumum yoktu. TOFAŞ’ta da para kazanabilirdim. Burada önemli olan eğitim kariyeri, bir başarı sağlamak ve basketbol. Bununla birlikte de ABD basketbolunu öğrenmek. Benim amacım buydu. Ben buraya giderken para kazanmak için değil, hem eğitimime devam edip hem de basketbol oynamak için gittim.