Fenerbahçe evinde çok zorlu Olympiakos maçını 79-77 skoruyla kazanmayı bildi. Olympiakos karşısında ilk çeyrekte çok iyi savunma yapan temsilcimizde Pierre muhteşem oynadığı çeyreğin sonunda ağrı hissedip kenara geldi ve 8 dakikada 14 sayı attıktan sonra maça geri dönemedi. İlk yarı boyunca rakibi düzen dışına müthiş itsek de üçüncü çeyrek kopmuş maçı ortaya getirdi. Maçın ilk 37 dakikasını önde götürdük ama 3 dakika kala yakalandık. Maç sonunda Papagiannis’i hatırlayınca galibiyet de temsilcimizin oldu.
Maça iyi başladık. Pierre öyle bir sekiz dakika oynadı ki rakip abandone oldu. Ağrı hissedip kenara geldiğinde 14-13 Pierre rakibe karşı öndeydi. Pierre çıktıktan sonra da topu iyi paylaştık rakibe hızlı hücum şansını hiç vermedik. İlk çeyrek sonunda 29-14 öndeydik.
İkinci çeyrekte tempo bir hayli düştü. Kolay sayıya iki taraf da izin vermeyince kısır bir çeyrek oldu. Milutinov’un oyuna girmesiyle topu daha iyi dolaştıran Olympiakos’a farklı oyunculardan katkı alınca Devre arasına 46-33 önde gittik.
İkinci yarıda Olympiakos tepede Fall ile topu buluşturup onun paslarıyla üst üste kolay backdoor isabetler buldu. Fark bir anda erirken ilk devrede 9 asist yapabilen Yunan temsilcisi tek çeyrekte 9 asist yaptı. Fark bir anda erirken hücumda biraz telaşlı oynamamız kolay atışları da isabete çeviremememizle birleşince sadece 12 sayı üretebildik. Son çeyreğe yine de 58-57 önde gittik.
Son çeyrekte hücumda daha iyi bir Fenerbahçe vardı. Tempo zaman zaman artsa da iki taraf birden çok fazla faul yaptı. Üstünlüğümüzü korumaya çalışırken maçın bitimine 3 dakika kala ilk kez rakibe yakalandık. Yam Madar’dan sürpriz bir katkı alırken Motley’nin beş faul alması belki de işimize yaradı. Hem savunmada hem hücumda Papagiannis müthiş katkı verirken önce smaç ardından üçlükle skoru tuttu. Maç sonundaki toplarda bir türlü isabet bulamazken hücum ribaundlarıyla rakibi yıprattık. Son 16.5 saniyeye girilirken top rakipteydi ve iki sayı öndeydik. Son hücum 5 dakika süren incelemenin ardından rakibe verildi. Ama son topta rakip isabet bulamadı ve karşılaşmadan 79-77 galip ayrıldık.
Öne çıkanlar…
Fenerbahçe BEKO: Johnathan Motley 10 sayı, 3 ribaund, Georgios Papagiannis 15 sayı (3/5 üçlük), 2 ribaund, Dyshawn Pierre 14 sayı (3/3 üçlük, 2/2 ikilik, 1/1 serbest atış)
Olympiacos: Nigel Williams-Goss 13 sayı (2/2 üçlük), Isaac Canaan 15 sayı (3/6 üçlük), 2 ribaund, 3 asist, Alec Peters 19 sayı, 6 ribaund, 2 asist, Nikola Milutinov 12 sayı, 5 ribaund
Fenerbahçenin bu koçla hedefine ulaşabileceğine hiç inanmıyorum.. böyle kariyerli bir koç, çok tuhaf şeyler yapıyor kenarda.. fark olacak maçı son topta kaybedebilirdi.. oyuncu tercihleri,kenarda oyuncu unutmalar… özellikle dorsey ve wilbekin takım oyuncusu falan değiller..dorsey maçı verebilecek her türlü hatayı yaptı..bu kadar telorans nedir yahu.. çok şey yazılabilir ama gerek yok.. koç tuhaf tuhaf işler yapıyor ve daha erken diyebilirsiniz ama bu takımın işi çok zor..
Sestina kim??????
İtoudis; F.Bahçe Beko’nun bu sene ki kadrosunu yönetemiyor. Özellikle Sertaç Şanlı’ya karşı tutumu taraftarı rahatsız etmeye başladı. Motley’i 4 faul ile oynatıp sahada tutuyor, lakin Sertaç Şanlı kenarda bekliyor. Sertaç gibi bir değerden vazgeçmiş durumda… Şehmuz gibi süper bir savunmacı gözden çıkarılmış vaziyette… Avrupa’nın en büyük şutörlerinden Melih Mahmutoğlu’nun yüzüne bakmıyor. Oyuna etkisi, müdahalesi, mola sonrası verdiği kerameti kendinden menkul taktikleri hep boş çıkıyor.. Maçı hep o gün ortaya çıkan bir oyuncumuzun 3’lükleri maçı kurtarıyor.F.Bahçe Beko geçen yılki Ergin Ataman’ın Efesine benzedi. O kadar bireysel, o kadar 3”lüğe bakan, o kadar tesadüfi maçlar kazanan Atamanın Efes’i gibi oldu.. Yazık bu kadroya yazık..Bir yöneticinin İtoudis’i uyarması lazım..CSKA’da bu kadar serbest,başıboş olduğunu sanmıyorum.
Bir de şu Ataşehir EL’in ve BSL’nin en kibar deplasmanı. Seyirci uzak tribünün ucuz yerlerinde, yakınlar ateş pahası, yaklaşılamıyor.. Ağır abilerle abartılı makyajlı ve illa ki sarıya boyanmış saçlarıyla mankenlerin yeri orası. Şu sonradan görme NBA taklidi işleri birileri başa geçip parçalayıverir de eski oturma düzenimize – sporsergi ve abdipekçi usülü, “eskitürkiye” yani anlayacağınız – kavuşursak o zaman salon kendi salonumuz olacak. Salonu boyamakla kendi salonumuz olmuyor.