Sabah erken çalan telefonlardan hep korkmuşumdur… Bir arkadaştı arayan ve saat 8 gibiydi… “Barış’ı kaybettik…”
Bir süredir Ankara’da hastanedeydi ve durumu iyi değildi… Yani bekliyorduk… Ama yine de kabul edebilmek, beklemek kadar kolay değil…
Döneminin en yetenekli oyuncusuydu… Dripling üstü şutun kitabını yazabilirdi… Kariyeri boyunca hiç smaç yapmadı ancak çemberden seken topun nereye düşeceğini bildiği için uzunlardan çok ribaund alırdı… 5-6 kez sayı kralı oldu… Bazıları sadece onu izlemek için maça giderdi yani özel izleyicisi vardı… Basketbolla zerafet onda toplanmıştı…
TED Ankara Kolejliler’de bir alt kategoride antrenörlük yapmak bir gelenekti. Barış Küce de benim antenörlüğümü yaptı… Daha sonra da ben onun yöneticisi oldum…
Çok eğlenceliydi, neşeliydi, şakacıydı…
Ruhu şad olsun… (Necip Kapanlı)