Değerli Antrenör, Öğretmen, Yönetici Arkadaşlarım ve Okurlarımız;
Alperen’in Oksijen Gazetesinde yayınlanan (henüz All-Star kadrosuna seçilmeden) The Athletic dergisine vermiş olduğu röportajında, babasının arkadaşı olan, ABD‘de 10 yıl kadar yaşamış Salim Taslı’nın ısrar ve özverisi sonucu basketbola 8 yaşında başladığını ve kendini geliştirmek için de internet kafeye gidip Michael Jordan ve LeBron James’in YouTube videolarını izlediğini anlatıyor.
12 yaşına geldiğinde ise Giresun’daki bir turnuvada Banvit Spor Kulübü tarafından keşfedilip sevgili Ahmet Gürgen‘le yola devam edişini, zor şartlarda ve aile özlemi çekerek NBA’in en iyi oyuncuları ile kıyaslanmaya başladığı günlere nasıl geldiğini ifade ediyor. (Röportajı okumak isteyenler, Oksijen Gazetesinde tamamını bulabilirler.)
Sevgili Alperen’in The Athletic’e vermiş olduğu röportajı okurken bir anda acaba ülkemizde keşfedilmeyi bekleyen kaç Alperen vardır? diye düşünmeden edemedim. Ve o çocuklarımızı kim ne zaman ve nasıl keşfedecek diye de sormadan da yapamadım.
Kaç çocuğumuz Alperen kadar (tesadüfen) şanslı olabilecek? Kaç çocuğumuzun karşısına Salim Taslı gibi idealist basketbola aşık bir antrenör çıkacak?
Değerli Antrenör, Öğretmen, Yönetici Arkadaşlarımız ve Okurlarımız;
Gerçekleşmemiş potansiyel neye benzer, hiç düşündünüz mü? Hep duyduğumuz o büyülü başarı hikayelerine karşın, içinde saklı potansiyeli keşfetmeden hayatını tamamlayan kaç insan vardır kim bilir?
Myles Munroe bu konu ile ilgili şöyle bir tespitte bulunuyor:
“Dünyadaki en zengin yerler mezarlıklardır; çünkü mezarlıklarda hiç gerçekleşmeyen umutları ve hayalleri, hiç yazılmamış kitapları, hiç söylenmeyen şarkıları, asla paylaşılmayan icatları ve hiç keşfedilmemiş tedavileri bulabilirsiniz.” (1)
Myles Munroe’nin değerli analizini ülkemiz insanlarına indirgeyecek olsam zannederim hata yapmış olmam.
Bu durumu biraz daha özelleştirip ülke basketboluna indirgesem, sanırım basketbolseverler ve basketbol insanları hep birlikte koca bir “EVEEET” der diye düşünüyorum…
Değerli Antrenör, Öğretmen, Yönetici Arkadaşlarım ve Okurlarımız;
Sevgili Alperen’i zorlu bir yaşam mücadelesi ve asla vazgeçmemesi sonucu gelmiş olduğu yerden dolayı yürekten kutluyorum.
Bu arada sevgili Necip Kapanlı Ağabeye değinmezsem inanın ki büyük haksızlık yapmış olurum.
basketfaul.com sitesine yazmaya başladığım günden bugüne kadar Necip Ağabey İle yaptığımız görüşmelerin neredeyse tamamına yakınında bana Alperen’i büyük bir gururla evladını anlatır gibi anlattı.
Saygılarımla
(1) Bahar Eriş, Senin Yolun Hangisi s: 13
Türkiye’de mevcut sistemle, anlı şanlı Türk koçların ve kulüplerin hazıra konarak, sürekli oynatılıp parlatılan yabancılarla sürekli başarılı ve kupa sahibi olma zihniyetiyle, adil rekabet ortamı yaratmamakla, yabancıysa mutlak iyidir yerliyse tembeldir,para peşinde koşuyordur kafasıyla, altyapıya ve koçlara önem vermeden, hakemlerin kalitesini geliştirmeden, vizyoner, ahlaklı,düzgün insanları yönetici yapmadan 85 milyonluk ülkede olması gerektiği sayı ve şekilde sporcu yetişmez, yetişemiyor da zaten.
Bir eli yağda bir eli balda İstanbul ortaminda yetismis imkansızlık gormemis ticaretine bakan yöneticiler olduğu sürece sporcu yetiştirmek zor. Dilerim Alperen 10-15 yıl sonra federasyon baskani olur