Umutsuz Olanın Atı Koşmaz (Naci Özonay)

Değerli Antrenör, Öğretmen ve Yönetici Arkadaşlarım;

Yeni bir yıla girerken konuştuğum insanların, yeni yıl ve gelecek yıllardan ülkemiz adına bir beklentisi kalmadığını büyük bir üzüntüyle gördüm.

Zülfü Livaneli;

‘Livaneli’nin Penceresinden Batı’nın Kibri ile Doğu’nun Cehli Arasında’ kitabında Zafer Köse ile yapmış olduğu söyleşide Zafer Köse’den gelen,

“Sanatçının her durumda umut vermek gibi bir görevi mi vardır?” sorusuna verdiği yanıt şu şekilde…

“Bunu çok net bir şekilde evet diye yanıtlıyorum. Çanakkale’de yaptığım bir konuşmanın başlığı Umutsuz Olanın Atı Koşmazdı. Bence bu ahlaki gerekliliktir.

Yoksa öyle evrene olumlu sinyaller gönder gibi iyi dileklerde bulunup pozitif enerji ver gibi yaklaşımların bu meseleyle ilgisi yok. Umut hayatın bir gerçekliğidir, yaşanan koşulların ürettiği bilincin üst boyutudur.

Bugünlerde yaşadığımız belalar, toplumsal sorunlar, kötüye gidiş… Bunları görmezden gelerek umut hissedemeyiz. Tersine, bunları net biçimde fark etmeliyiz. Tehlikeleri görmeli, bu duruma gelmenin nedenini analiz etmeliyiz. Ama her şeyden önce, çıkış yolunu el ele, omuz omuza bulacağımızı bilmeliyiz. Her şey kötüye gidiyor diye geri çekilmek veya bir çözüm gelir nasılsa diye duyarsız kalmak çok tehlikeli. Bir çözüm kendiliğinden gelmez, ama biz bir çözüm üretebiliriz. Umut budur. Böyle olacaktır. Bunu başarabileceğimizi çok defa kanıtladık.

Sonuçta umutlu olmak; güzellik, iyilik, özgürlük, eşitlik, dayanışma gibi değerlerden yana olmak ve bu uğurda yapılabilecek şeyler olduğunu görmektir, bunları anlatmaya uğraşmak, bir şeyler yapmaya çalışmaktır.” Diye ifade etmektedir.

Değerli Antrenör, Öğretmen ve Yönetici Arkadaşlarım;

Gençlerimizin önemli bir kısmının umudunu yitirdiğini ve çalışıp, emek sarf ederek bir yere gelemeyecekleri düşüncelerini maalesef hepimiz bilmekteyiz.

Başta biz antrenör ve öğretmenlerin temas ettiğimiz, yetiştirdiğimiz çocuklara, anne ve babalarına ‘umut vermek, umut aşılamak’ gibi çok önemli bir misyonumuzun olduğunu düşünüyorum.

Başka Türkiye yok gerçeğinden yola çıkarsak, bu ülkede yetişmiş, bir yerlere gelmiş herkesin-hepimizin ben ne yapabilirim deme lüksü bulunmamaktadır.

Umudu yeşertmek ve insanca bir yaşam dileğiyle, herkese huzur dolu bir yıl dilerim.

Saygılarımla…